çok zor bi dönemecin en keskin noktasındayım
paramparça heryerim,kan revan içindeyim..
daha nicelerini aşmışken bu yolda
en kıymetlilerini asmışken kalbimde kurdugum darağacında.
şimdi o kadar yoğun bi yorgunluk varki üstümde
bezginlikle donanmıs, tat almaz bi haldeyim,nedenini bilmiyorum?
her yer karanlık
gözlerim geceyi görmeye ant içmiş sanki
kapasam karanlık,açsam karanlık
beni delirtmeye yemin etmişler sanki
ellerini kaybettiğim gün başladı gecemdeki matem
bütün siyah gecelerde bir umut ışığı aradım durdum
Aşk değer vermektir
Değer verildiğini bilmektir
Aşk sevmektir, sevilmektir
Sevdiğini hissettirmektir
Sevilmekten haz duymaktır
Yoluna yoldaş olmak
Umutlarım yeşermiyor artık yok buna bir çare
Ve ben kendimin rüyası olmaya devam ediyorum
Her günün ardından bir yüzün daha güneşle beraber batıp gidiyor
Ve ben senin suretini aynalarda dahi göremiyorum
Sevmek acı dolu üzülürsün demişler hep
Ve ben tüm bunlara şimdi idrak ediyorum
kasvet doldum,yine özlemle yüklendim
cümlelerim kısaldı çoğu zaman yüklemdim
içimdeki boşlukda herşeyi ben bilendim
bıçaktım,kesemedim,yıllar boyu bilendim
anılar,hatıralar zalimce vurdu yüzüme yüzsüzlüğümü
Yine gece yarısı
Pişmanlık uyanıyor yavaş yavaş
Düşüncelerim senden başkasını istemiyor beynimde
Tüm vücudum seninle doluyor
Esaretin altına alıyor bedenimi
Ellerimi bağlıyor en kaçamaz yerimden
Oyunumuzu bozmuşlardı
Hâlbuki siyahı da ben tutmuştum
Kuralları ben koymuştum
Ama olmadı işte oyun bitti
Çok sonraları anladık ki Asıl oyuncak bizmişiz
Ve dünya dönüp dururken zamanın ekseninde yitip gitmişiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!