düşünce ateş kalbe
koparsın bu dünyadan
gidecek tek bir yer vardır
kendini kaybedersin kendinde
buluncaya dek gül kokulu sevgiliyi
ararsın onu gecenin en karanlığında
bir ömür düştüm peşine
hakikatle hayal arasında
ben oldum daima takip ederken seni
ayak izlerini sürdüm bu yolculukta
bir destanı yazdım yeniden kimsenin haberi olmadan
sadece sen biliyordun izlerindeki beni
tükenmemeli şiirler
kirlenmemeli hayaller
bir adım atmalı geleceğe
üzülmemeli aslında önemli olmayacak şeylere
gözyaşları saklanmalı birgün gerçekten dökülecek avuntulara
beyaz ve siyah aynı kalmalı renk dünyasında
gök lacivert, yer turuncu
karışmıyorlar birbirlerinin egemenliklerine yıldızlar ve ay
rüzgar hükümran, ağaçlar ise boyun eğen
birer birer bırakıyorlar yapraklarını turuncu sele
yürüyorum yaprakların çıtırtıları eşliğinde
yüzümde ise rüzgarın serin eli
karakterler kaybolmuş hiçlikler deryasında.
kandırmak kolay olmuş sonra kalpleri.
gerçek sevgi unutulup gitmiş benliklerde.
gerçek olmayan hayaller süslemiş düşleri.
aldatmacalar oyunu hüküm sürmüş yaşamlara.
küçücük ümit kırıntıları bile çok görülmüş.
selam sana ey güneş.
selam sana göklerin hakimi ey kuş.
bugün ne kadar da güzel kokuyorsun ey gül, şaşmamalı bülbülün sana vuruluşuna.
telaşlanmayın ağaçlar henüz mevsim yaz, istediğiniz kadar giyebilirsiniz yeşil üniformanızı, hem sarı da ne kadar yakışır size.
selam size küçük dostlarım karıncalar, rahat olun henüz zamanınız var.
korkmayın arılar dokunmayacağım bugün, çiçeklerle olan aşkınızın meyvesine.
dolaşıyorum nereye gittiğimi bilmeden
lambaların aydınlattığı loş sokaklarda
şehir uyumaya hazırlanıyor
birer birer sönüyor evlerin ışıkları
ıssız sokaklarda virane evler karşılıyor beni sonra
hayat durmuş gibi sanki
sabahlar hiç olmamıştı bu kadar hüzünlü
kırmızı eskiden de yakar mıydı bu kadar içimi
beyaz nezaman bu kadar kirlendi
kuşlar nezamandan beri yasımı tutar oldu
onlar değil miydi fısıldayan aşkımı
hani bir buse yollardım rüzgarla
yer sarsıldı, gök inledi.
sonra bir yaprak düştü süzüne süzüne.
derken yağmur başladı,
henüz kokusu gelmeden ıslak toprağın.
rüzgar kaldırdı yerden düşen sararmış yaprağı.
bir sözcük bıraktım dudağımdaki ıslaklığa,
gece bürünmüşken karanlık elbisesini
üşüyorum ben yine güneşin yokluğunda
uykunun terk ettiği saatlerdeyim
merhaba diyorum karanlık geceye
umutla bakıyorum semaya
tek bir yıldız bulmak amacıyla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!