Cemrenin havaya düştüğü gün
Şairi peteğe arı eylemiş gülüşün
Çiçek imişsin dokunmuş özüne
Birazın neşe imiş birazın hüzün
Gitgide yakınım, uzak değilim o kadar
Dilim benimle olmadığı için alakadar!
Rahme düşmemle koşmuşum ölmeye…
Haz zamanın ki saniye ip, dakika dar!
Aslında kuşları pek sevmem
Nitekim ağaçkakan, türleri içinde
İlgimi çeken bir kuştur.
Mesela meraklanırım, öyle ya
Ne aradığını bilmem koca ağaçta
Damarına kadar indirirken gagasını;
Aşka davetkâr tebessüm yüzünde!
Cumartesiydi bir kıvılcım idin sen,
Gecenin rengi de sen gündüzünde…
Lodos rüzgârı mısın günüme esen?
Kimileri ta doğarken tanışıyor
Mesela kimileri de ölürken…
Kimileri tam düşerken tanışıyor
Mesela kimleri de tutarken…
Garip değil midir?
Gecenin karasını yıkıyorken gözlerin,
İçine dokunmuş çoktan o ruhu serin...
Bağırmamışsın ah çığlıkken sözlerin,
Yüreği pek insanların meselesi derin...
Kışın ortasında yüzünde gördüğüm yaz sıcaklığı
Görmelisin seninle tanışan sol tarafımdaki tuhaflığı…
Hiç fark ettin mi sevmek birbirinin aynısı
Yüreğimde bir çığlık, sanki duyulanlar yankısı…
Çiçeklerle dolu bahçesi var.
Rengârenk donatmış Papatyaları,
Kokusuyla Gülleri…
Çiçek kültürüm eksik,
Yoksa sayılacak daha birçok çiçek var.
Evet, çiçek çok bahçede
Sayfalara sıralı tümceler;
Kiminin bir acısına söğüt yaprağı,
Kiminin yanan yüreğine tütsü gözü,
Alışılmışın dışında yetiler cümbüşü,
Belki de yelkenli gibi
Kâşif edasıyla açılmış ruhlar bütünü
Bölük pörçük bir kaderin
Kurdelesini kessin eliyle…
Düşünmesin de öyle derin;
Tamamlanamaz bir deliyle!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!