Gönlü tamire kalmamış takat ey yar!
Kirilan parçalar ruha akar.
Serzenisim bitap düşmüş, gözlerim canıma ağlar.
Düşer birbiri ardına damlalar can evime, odalar soguk.
Duvarlar üstüme gelmiyor sen diye.
Bir körpe umudum var icimde, dokunmaz misin gölgeme yine de? Neden ey yar?
Kahvede bulunur sevda.
Yudum yudum tattır her defasında acı aslında.
Bulmaktır, bilmektr kahve.
Telvesine resimler çizmek, isimler yazabilmektr ask.
Yarenin adını aramaktır her defasında o en sonda.
Dibe vurmaktır sevda.
Asırlık bir şiir yazıyorum;
Kelimelerini birleştirip uçurtmama ip yapacağım;
Yıldızlara takılacak bir şiir.
Güneşi sarmalayacak, yalnızlıktan korkmayacak bir şiir…
Yokolan gölgelerin çırpınışları ve hiç duyulmayan çığlıklarından bir gün.
Yağmur da yağmıyor, güneş de yok. Kuru bir soğuk var içime işleyen.
Ağlasam kim görecek?
Gülsem kim duyacak?
Ölsem kim hissedecek?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!