Erdhej Şiiri - Erhan Gündere 2

Ketim bin malê dûinya yê
Diqîrim dengê min dernayê
Halê min ê çave dayê
Kesek hewara min nayê

Nava bêton û demira
Bedena min binê kevira
Ez eger bimrim dayê
Heqê xwe helalkin ji min ra

Ew însanê bê vîjdane
Dîn îmanê xwe firotine
Mala wana jî wêrane
Bêton û demir dizîne

Dibêjin Ewa erdheje
Gello çima diheje
Zûlma insanê kotî
Nînve eva çîye bêje

Ew însanê kerr û gêje
Ew şîre xav jî dimêje
Ew pirsê pîs ji dibêje
Ew zûlme, ne erdheje

Ew xwîna me jî dimêje
Mîkrofon ji dêstdaye
Quran Mihammed dibêje
Dereve yan raste bêje

Quran Mıhammed jî texe
Rihê te ji bedenê derxe
Ew devrane ne bê çerxe
Ew bin enqazêda berxe

Zare zara dayîkane
Kale kala zarokane
Dayî dibê berxêm kanî
Zarok dibê dîyam kanî

Hewar Adıyaman'ê
Ew bê xûyî berdane
Dibên warê kurdane
Gello kurd ne însane

Law ew çerî vîjdane
Law ew çerî însane
Ne însan ew şeytane
Mahlûqê bê vîjdane

(03.03.2023)