Erdemli Şiiri - İsmail Çiftci

Erdem-in içinde yoğrulmuş adı,
Türkmenler obası güzel Erdemli,
Dört mevsim yeşilin bir başka tadı,
Cennetten libası güzel Erdemli.

Kuzeyinde Toroslara yaslanmış,
Güneyde Akdeniz mavi süslenmiş,
Her yöreden insan sende beslenmiş,
Fukara babası güzel Erdemli.

Bin dokuz yüz elli dört olmuştu belde,
Ol demde söylenir düşmüyor dilde,
Aşkına yanmışım yüreğim çölde,
Sevginin mayası güzel Erdemli.

Çeşitli meyveden meyve denenir,
Bahcivan çiftçisi oradan öğrenir,
Araştırma evi kültür söylenir,
Âlimler yuvası güzel Erdemli,

Bir yanı Silifke bir yanı Mersin,
Sera örtüsüne kar yağmış desin,
On iki ay turfanda sebzesin yersin,
Emeğin sevdası güzel Erdemli,

Ortasından akar Alata çayı,
Yazları kesilir bahçeye suyu,
Çamlıkta eğlence sohbeti koyu,
Muhabbet mayası güzel Erdemli.

Çarşıda esnafı ahi dir dene,
Böyle gelmiş böyle gider kaç sene,
Örfi geçmişine bağlıdır gene,
Tarihin çırası güzel Erdemli.

Limonun çiçeği gül gelir göze,
Portakal ağacı neylesin söze,
Yazın sıcakları vurdukça yüze,
Turizmin kalesi güzel Erdemli.

Kış ilkbahar derken yaz olur sonu,
Dağlar beyaz atmış yeşilim donu,
Yollarda meleşir Türkmen koyunu,
Göçerin membası güzel Erdemli.

Çiftci İsmail'im ne desem azdır,
Guzide memleket gönlüme hazdır,
Bu vatan toprağı boynuma farzdır,
Yiğitler sevdası güzel Erdemli.