Erdem Yoksulu Şiiri - Sermet Apaydın

ERDEM YOKSULU

Sevgimi sundum sana yudum yudum
Yazık ki içmesini bilemedin
Sendin ya benim yaşama umudum
Bir türlü kıymetimi bilemedin

Kuş muydun da uçup, gittin yuvadan
Bahanen de yoktu havadan, sudan
Hasretin kavşağında bekleyenim
Ya çekip git ya da dön yanlışından

Bulut dönüştüğünde yağmurlara
Toprak kavuşurdu özlem suyuna
Hasret yağmur olur yağar gönlümde
Günah mıdır,derman olsan yarama?

Sevgim çeşme değil kurnasın sıkayım
Özlemim ateş değil ki su atayım
Vefadan yana bu kadar yoksulsan
Söyle canım ben sana ne yapayım?

Aşk çıkmazında kesilmişse yolun
Değerin bilemiyorsan onurun
Kurşun mu sıkılır seven yüreğe?
Hayır getirir sanma asla sonun!

Özlem çöktüğünde yaşlı gözlere
Vuslatın hüznü karışır sözlere
Deva olur sanma dertli mısralar
Kor düşmüşken bu acılı yüreğe

Erdem bağında yok ağacın, dalın
Kaç yıl oldu sordun mu ki hiç halım?
Ahde vefanın hiç mi anlamı yok?
Cehennem sayılır sensiz yıllarım!

Apaydın’ım yaşam tatsız sevgisiz
Bilen bilir hepimiz misafiriz
Hakk’ın bildiği vardır mutlak
Gün gelir de belki biz de güleriz!

SERMET APAYDIN