O gün elini tuttum,
Kızılay’ın ortasında dev bir meydan susuverdi.
Sanki bütün devlet daireleri,
bütün resmiyet,
bütün protokol
bir anlığına izin verdi
Kalbim “merhamet” diyor, usulca,
Bir çocuk gibi titrek, ürkek.
Merhamet; yaraya sürülen su,
Ve su; en çok kalbe gerek.
Bir çiçek düşüyor karanlıktan
Yaprakları kırık, solgun.
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!