Erdem Mehmet Kurt Şiirleri - Şair Erdem ...

Hiç düşmeseydin aklıma..
Hiç sayıklamasaydı dilim.. adını..
Ellerim.. Satır satır, hece hece seni yazmasaydı her temiz sayfaya hayat defterimdeki..
Hiç ağlamamış olsaydı yüzüm, gam yüklü zamanlarda.. aklıma düştüğünde...

Ve ayaklarım hiç yürümemiş olsaydı..

Belki birdaha görüşemeyiz..

Belki ölüm gelir.. Belki ben ölüme giderim..

Belki kendinden bile saklanmış 'beni gör' haykırışlarına anlam vermeye zaman bulamam..

Her şeye razıyım sevdiğim..
Aklımdan geçen her düşüncenin sen dolu olmasıysa..
Her nefes aldığımda bütün hücrelerime sen dolmasıysa..
Ve..
Bahar görmemiş bir ömrün, suya hasret kalmış bir çiçek gibi solmasıysa kaderim..
Her şeye razıyım sevdiğim..

Sen gelmedikçe..
Hazin hazin doğar güneş..
Isınan da, ışıyan da hüzne boğulur..
Yollar hep hazin bir bekleyişe götürür gidenleri..
Ve bekleyenler, beklenenler, bekletenler, beklemeler hazan kokar..
Sen gelmedikçe..

Dünya..
Beklememiştir yıldızların ışığını, benim seni beklediğim kadar..
Milyonlarca ışık yılına bedel günlerim var benim..
İlk kabir, beklememiştir son ölüyü..
Sevdiğim.. Seni beklediğim kadar..
Ve sevdiğim..

Hayalim'e ithaftır..


Kendime kalmamak icin yasiyorum artik hayati..
Kendimle kalmamak icin..
Sukutlari sevmiyorum eskisi kadar.. Sessizligi sevmiyorum sevemiyorum..

Hayat..
Yokluğunla yokluğun arasındaki en uzun mesafenin,
En can acıtıcı,
En kahredici adı..
Alınan her nefeste sensizliği solumak..
Yürünen her yolda sensizliğe varmak..

Bir ayaz bürümüşken şehrin sokaklarını..
Ve..
Yollara revan ben, üşürken..
Ayazdan değil.. Yokluğundan..
Titrerken içim..
Soğuktan değil.. Yokluğundan..

Yalansızlıksa her güzel şeyin özü..
Yalansız başlasın, bu satırların şaşkın yazarının titreyen sözü..
Daha önce hep bilirken ne yazacağını,
Beyaz sayfalara.. daralmış bir kalple.. siyah mürekkeple..
İlk defa tereddüt kuşattı çevresini..
Neyin tereddüdü olduğunu,

Kalbim..
Kör bir kuyuya düştü..
Derinliği binlerce fersah..
Karanlık mı karanlık..
Daracık..
Rutubet tek yoldaşım..