Erdem Eren Şiirleri - Şair Erdem Eren

ve ben ne zaman Ad'ını yazsam kalbime
Oluk oluk Aşk yayılırdı bedenime..

Ne aşk/lar gördüm hedefi dudak olan,
ne dudaklar gördüm sadece

'Aşk'a ait olan..

Seviyor-Sevmiyor'du geçmişte bakılan
papatya falları..

Şimdilerde;

Sevişecek-Sevişmeyecek'le bakılır olmuş

Bugünü Pazarmış gibi yaşamak..

Ben her uyandığımda
bir sonraki güne merhaba diyorum
nefeslerinle..

Sağırdım
Kördüm
Bilmiyordum
Anlamıyordum
Ad'landıramıyordum..

Sorun ne sendeydi,ne de bende..

Sorun akıttığımız göz/yaşlarımızın
farklı yere sürüklenişiydi..

Ben,

Dışarıdaki rüzgarın tenimi üşüten yanında
Bedenine ihtiyaç duyduğum bir andayım şimdi..

Gözlerim bir ağaç yaprağının aşağıya doğru süzülüşünü seyrederken,
Gökyüzüne dalıyorum bir anda..
İsmini haykırarak içime işliyorum,

Bu 'Aşk'ın içinde Osmanlı Devleti yatıyor kadın..
seninle kurulduk,
yükseldik,
durakladık,
dağıldık...

Şimdi ben yokluğunun bilmem kaçıncı gününde,

Aşk bayrağını yarıya inip
yas ilan ediyorum ömrüm/e
iki damla göz/yaşımla birlikte..

Yoktun!
bunun tek bir açıklaması dahi yapılamıyordu
eriyordum günden güne
günden güne bitkin..

Dizlerim kanıyordu her düş/üşümde