Unutamaz Bilirim, Unutamaz,
Ona dokunan ellerimi,
Onu Öpen sıcaklığımı unutamaz.
Ona bakınca gözlerimdeki tutkuyu,
Sarılınca Gelen kokumu,
İlle de beni unutamaz.
Umutsuzluğun Başkenti,
Prangaya vurulmuş ayaklarım,
Sensizliğin şehri,
Yürünmüyor sokaklarında.
Şuursuz bir özlemsin,
Hücre arzuluyor bedenim,
Ve,
Tenim Nefesini istiyor.
Ona verebilmeliydim,
Dünyanın bütün çiçeklerini.
Ve,
Unutturabilmeliydim mutsuzluğun rengini.
Başka Biri Oldum Sen Yokken,
Katil Oldum Mesela,
Bilsen ne çok papatya öldürdüm,
Senin aşk falına.
Şarkı dinlemeye başladım bu aralar,
Öğrendim insanlar neden müzik dinlermiş.
Kaç Ben varmış içimde bilmediğim,
Biri diyor ki git ellerine kapan,
Biri, otur yaralarını sar,
Biri de diyor ki,
Artık Bütün kadınlar güzel.
Tuhaf Bir aşktı benimki,
Yorulur ama özlerdim.
Üzülür ama severdim,
Kırılırdım ama aşıktım.
Tuhaf,
Adı Arifeydi bir arife gitti.
Ve bir sır mühürledi Dudaklar,
Ölene kadar söylenmeyecek adın.
Ten son bir dokunuşu sakladı bedene,
Hafıza her hatırayı kilitledi en derindeki sandıklara,
Ve kalp aşkınla kor du.
Söndürdü.
Yalnız hatıralar biriktiriyorum artık,
Ellerin ben uzanamayacağım kadar uzakta,
Nefesinin sıcaklığı yok, yatağımın sağında cuma geceleri.
Gün aşırı gelemiyor artık ayaklarım sana.
Hatıralarla birlikte unutulmanın eşiği bu sanırım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!