Mazlumun feryadı sarınca fani dünyayı
Koşup sarmak lazım yarayı
Müslümanlık gerektirir tutmayı, mazlum yası
Yetişmelisin yere düşmeden tek bir mazlum kanı
Darda olana ev olmalısın
Bırakın hainler öldürdük zannetsinler
bir Muhsin ölünce bin Muhsin doğacağını öğrenecekler
bu kan bu damarda aktıkça TÜRK'e boyun eğecekler
bastıkları her adımda Türkün kanlı tokadını yiyecekler
Hep tehdit edecekler yıldırmaya çalışacaklar
Yine çaldın kapımızı neşeyle
Dagıttın herkese iman keseyle
Ne küs kaldı ne de dargın sayende
Ne güzel geldin kalplere
11 ay kıskandı yine seni
Güneş yine yeniden batıyor
ve sensiz bir gün yeniden sona eriyor
karakollar yeniden kuruluyor
aşk mahkemesinde kalbim müebbet yiyor
kelepçeler vuruluyor
senin kalbin idam istiyor
Bilmiyorum
Bilinmezliğin yokluğun içinde bir yerlerdeyim
Hani hani ne biliym aşk değil para değil
İnsan insan hiçbir şey yapmak istemez ya
Bu duygunun kasvetinde savrulmaktayım
Nerdeyim? Ne yapıyorum? Ne için varım?
Var mıyım? Anlamı var mıdır?
Sorular içinde kayboluyorum
Buna hiçlik mi denir yoksa
Ben hiç aşık olmadım
Yolda yürüyorum heryerde bir kargaşa
Eve geliyorum evde bir kargaşa
Her yerde bir yaygara
Birbirini kıran kırana
Ne müslüman belli ne münafık
Bu sokaklar hep ıssız mıdır böyle?
Bu banklar hep yalnız mıdır?
Hepsi herkesin malı gibi
Ama kendi içinde bir yalnızlık var sanki
Odam neden bu kadar dağınık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!