Erdem Şiiri - Suphi Sekü

Okültist cemiyetler, ezoterik örgütler
Kudurmuş bir ur gibi sardılar bünyemizi
Menfaati önceler, arsızlığı öğütler
Erdemsiz bir hayata esir ettiler bizi

Kopyalanmış hayatlar akmaktadır bitevi
Sürükler her benliği, karanlık mahzenlere
sapıens gölgesinde, mahkum kaldı mesnevi.
Erdem camide mahkum; ve rahmet kandillere

Kimse kendisi değil, her simada beş, on yüz
Aklın gözlere inip, yalana döndüğü dem
Herkes birer hacivat, herkes birer karagöz
Yürekte ölünce his, koklaya döndü erdem

Gülüşmeler yapmacık, göz yaşları riyakar
Bu yalancı baharda, artık yaşamaz çiğdem
Hangi vicdanı sıksan, osaresi zift akar
Gün batınca kalplerde, mahzene indi erdem

Ataletin sırtında adalet nihan kambur
Zümrütten kürsülerde, haykırışlar fasarya
Çoraklaşmış beyinler, artık canlanmaz gurur
Erdemin küllerinde hiç yaşarmı kanarya

Yinede bu yeisin çölünü soluyurum
Deniz kadar masmavi, rahmet yüklü gözler var
Sadık bahçıvan gibi sabırla suluyurum
Erdemki maveradan belki asrıma akar

Hangi asır değişmez; hangi zaman muttarit
Nice kavim batarken, kimi çıktı felaha
Asrımızda erdemi parçaladı nice it
Ommarımki son olur, hiç yaşanmaz bir daha