Erdal Tekin Şiirleri - Şair Erdal Tekin

İflahım kesildi, umuda sarılmaktan,
Belki bir gün seversin diye...
Hayatımı gri şeklinde yaşamaktan,
Esir oldum siyah renkli kedere.

Amaların denizinde boğulmadan,

Merhaba, ben Aşıkhane.

Bu sefer
Ağzıyla kuş tutup kaybedenlerin,
Bitmek bilmeyen ızdıraplı hasretlerin,
Enkazla yaşamayı kabullenip

Bir pencereden bakmak,
Aşkı anlatır mı sizce?
Kör yangınlarda yanmak,
Sırrını çözer mi sizce?

Biliyorum, ey insanoğlu, dert kıskancındasın.
Bu göz boyama dünyasında,
su alan bir gemide yolculuk yapıyorsun,
meçhullerle kaplı sonlar beklerken limanda.

Çaresizlik ve sabrın çorba olduğu ortamda,

Saklama kendini benden,
Aşkı haykırırken her hücrenden.
Hayır gelmez sana gurbetten,
Gittiğin her yere benimle giderken.

Niye korkuyorsun ki sevilmekten?

İsmi bilmiyorum,
Adını ben koydum.
Huzurumun vitamini...
Henüz seni tanımıyorum,
Ama sesindeki sihirden duyuyorum.
Zarafetin, inmeyen liderisin sen.