Rüzgar benden selam götür canana
Selamın hatrına gelir mi acep
İki kelam eyle yanan bağrına
Kelamın hatrına gelir mi acep
Hasreti boynuma zincirle taktım
Tükendim tükendim artık
Dertlerle boğuşmaktan
Sayısız stresi yaşamaktan
Hayatla olan kovalamacadan
Sıkıntı deryasında bıktım artık
Güneş yasa büründü o gün, doğmadı tanda.
Görülmedik bir zulüm dünya denilen handa.
Hocalı kan ağlıyor, son kaledir, son serhat.
Ne menem bir kindir ki her evde acı feryat...
Türlü tevir çiçekten gelen kovan balıyız.
Birimiz bayrakta ak diğerimiz alıyız.
Bitsin bu hain öfke, gözyaşlarımız dinsin.
Ben Fatih’sem kardeşim, sen de Selahaddin’sin.
Ruhsuz buhranlar alaborasında kem çekiyor efkar
Kahrolduğum dünyamda yerim çok dar
Saç baş yolduruyor kendimle kavgam
Üstelik çayım da bitmiş...
Ciğerlerime yapışmış kahrolası son sigaram
İçerimi bitirmiş...
Bazen baba sakosu, bazen anne kokusu
Her hücremize sinen, bir yaşam biçimisin
Bazen gelin duası, bazen duvak dokusu
Hayat sigarasının, efkârlı içimisin
Şairlerin, kalbinden taşan efsunlu sessin
Böbürlenip yürüme ilahi sesi dinle
Kime kaldı ki dünya sana kalsın ey oğul
Bir mezara sığarsın, kalacaksın kendinle
Kime kaldı ki dünya sana kalsın ey oğul
İnsanlar arasında ilk söze sen başlama
Günaydın cana can katan cananım
Günaydın her güne tez uyananım
Günaydın ömrüme bereket yanım
Günaydın günaydın canım günaydın
Günaydın nefesim güldüren yüzlüm
Yavaş yavaş yaklaşan, sona doğru ilerlerken
Yorgunluktan debisi düşmüş nehir gibiyim
Üstüme sindirilen tozları silkelerken
Kör damadın dilinde üşümüş mehir gibiyim
Hey gidi koca hayat
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!