Okadar küçüldün ki, sen şu gözümde
Toz bile senden irice kalır
Onulmaz yaralar açtın özümde
Ne kabuk bağlar nede kapanır
Doğruymuş bilmedim aşkın gözü kör
Gidişin fırtınalar kopardı bende
Çığ düştü yüreğime yokluğunda
Depremler oluştu beynimde
Nehirler taştı ağladığımda
Bu aşk müzmin bir hastalık gibi sardı tüm bedenimi
Görsen sende isyan ederdin
Derdimi yükleyim dedim katıra
Derdim ağır geldi kalldıramadı
Senin yokluğun geldi hatıra
Bin sevgili bile dolduramadı
Yüreğim göz göz sevda nakışlı
Kulak asma ona buna
Bu aşk birgün ermez sona
Mevlam yazmış seni bana
Sen benimsin sen benimsin
Yüreğimi yakan sendin
Bir ufak kıvılcım atıp kalbime
Ateşler içinde beni bırakma
Giderek büyür sarar her yeri
Bir orman yangını çıkarsa şaşma
Ne yapsam dinmiyor bu kalb ağrısı
Bu sevgi unutturdu bana herşeyi
Çoktandır özlemişim böyle sevmeyi
Dilimin ucundaki o kelimeyi
Ne sen sordun bana, ne ben söyledim
Bu sevgi doldurdu hücrelerimi
Beni yüreğinde misafir etme
Kalacaksam eğer ömür sürmeli
Üç gün sonra beni bırakıp gitme
Seveceksen eğer ömür sürmeli
Sevgiler önce umutla başlar
Bazen bir ozanın telinde çalar
Bazen bir aşığın gönlüne dolar
İnsan duyguları şiirde yaşar
Sevene yardır şiirlerin dili
Şiirler oldukça şairler yaşar
Gidiyorum tükenmiş umutlarımla
Gidiyorum sevgimi sevgisizliğine mahkum ederek
Umarsız bu aşkın çaresizliğinde
Yokluklar içinde ben gidiyorum
Hiç kırgın değilim biraz buruğum
Suçlayamam seni sevmedin diye
Hep sen varsın kalbimin atışlarında
Seni ördüm aşkın nakışlarında
Kitlensin gözlerim bakışlarında
Ben olayım sevginin odak noktası
Dokunda titresin yansın bedenim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!