Gelenler gittiler ben bakakaldım
Ne bir çiğdem açtı ne bahar geldi
Son kalan çiçekte elimde soldu
Gelecek bahardan bir ümit çaldım
Gelenler gittiler ben bakakaldım
Bizden adam olmaz anladım artık
Şiire meyletmiş özümüz bizim
Kabaya çirkine kapımız örtük
güzeli anlatır yazımız bizim
Pevaneyiz,ateşe ram olsak bile
Akşamlar zor gelir artık sana
güneş ufukta söndü mü
hoyrat bir keder çöreklenir dalgın yüreğine
gözlerini yumup dişlerini sıkarsın
böyle bir akşamdı dersin
ağlamak istersin
Hınca bilendi kılıcım
Aslında kendime hıncım
Cihan yedi kat yabancım
Karanlıklar dinler beni
Dokuz kalibre ihanet
Lüzumsuz işler vekiliyim
biraz melankoli
birazık hüzün
kimbilir belkide biraz deliyim
kime akıllı denir anlamadım hiç
neden delirdiğimi neren bileyim
üstüste birikti damla damlaya
sel değdi dereye nehir eyledi
dokunuşta saklı bütün muamma
gül değdi heceye şiir eyledi
gün olur bir dünya düşer ardıma
Siz vakit ayırmazsınız
Çözüp bağladıklarıma
Bilseniz gülersiniz
Benim ağladıklarıma
Beni yakan soruya
Yalnızlar sokağının çıkmazındayım
kurtar beni çaresizlikten
bekliyorum
senden önce yalnızlık nedir bilmezdim
yalnızlık çaresizlikmiş
şimdi anladım
Ah! yağmurlar yağdu yağmurlar dindi
Herşey biryana senden vazgeçemedim
Ankara'ya simsiyah bir akşam indi
inan bir gün bile bitti demedim
güneş nasıl batar şimdi boğazda
İhtimal şu anda gülüyorsundur
ışıldayan gözünde fer olmalıydım
seni düşündüğümü biliyorsundur
dalıpta baktığın yer olmalıyım
aşığa tekdir olmaz kıskanırım da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!