Yüce dağ başından savrulan toprak
Senin derdinde bana benziyor
Ağlayıp dalından ayrılan yaprak
Senin derdinde bana benziyor
BELLİ DEGIL
Şu dağların ardı boran kar mı ola
Doğmuyor güneşim yaz belli değil
Terkettin sinemi ateşe kora
Tutuşur benliğim köz belli degil
BİLİR
Gönül akla boyun eymez
Kalp kıracak yeri bilir
Ellerin taşı değmez
Dost vuracak yeri bilir
Bir adam vardı bir zamanlar bir adam
Hem yetişkin hem çocuktu
Bir-kac basit arzusu
Başkada bir istegi yoktu
Sinemde actıgın derin yarayı
Elleme sakın gizli kalsın
Hasret dokunur açınca arayı
Söndürme özlemimi közlü kalsın
Bıktım emelinden divane gönlüm
Kurudu yaprağım dal mı bıraktın
Hep mechule şaşar benim yönüm
Kesildi tagatım hal mı bıraktın
Karlar yağmista karın üstüne
Gözlerim yolunu bir gelsen
Yar sevilirmide yarin üstüne
Özlerim yolunu bir gelsen
Bitmez duman dag başında
Gün batar mor tepelerin ardından
Gam çöker yüreğime bir hoş olurum
Bıktım soyka gönül senin derdinden
Kaybolur vuslatım bir düş olurum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!