Artık pek işe yaramaz
Nede olsa emekli
Bir ayağı çukurda
Nede olsa emekli
Ölmeyecek kadar yesin
Sanmaki sen şehit olunca
Sanmaki boşyere ölürsün
Çile dolu fani dünyada
Garip kalan sakat gazimdir.
Uğruna öldüğün kalanlar
Hani benim eskiden yediklerim,giydiklerim hani
Bu günler eski günleri aratmıyormu yani? ...
Artık şu zamanda demekki insanın değeri
Artıdan eksiye düşürülen bir eğri.
Hayam şerhiyle öyle yoğrulduk ki, biline
Zevzek ortamlardaysa dil, sıradan haliyle!
Gerçekçiliğim derki, ham beyinlere boşver! ..
Sen harika nice meyvalar veren
Işıl ışıl bir ağaçtın yıllar süren
Ağaçlar, ayakta ölürmüş doğruymuş;
Hala dimdik ayaktaydın terk ederken
Sana minnettar sana hayran olan ben
Sen cehalete düşman,
Kara vicdanlara vermeyen aman,
Çok ileriyi gören,
Sen asil bakışlım, ruhu nakışlım,
Sen samimi dürüstlük
Sen uzlaşma barış, değerliyi kavrayış,
Cennet dediğimiz yer,
Dünya olacaktı belki.
Eğer insanoğluna,
Öğretseydik öğrenmeyi.
Kendini tanımayı,
Kendi kendinin doktoru olda,
İyileşsin içinde sızlayan yara.
Neden gönlünü aç bırakırsın?
Neler gözlemledi erenler neler
Dolu sanılan o ne boş kafalar,
Yanlışa bile bile sarılanlar,
Zalimliği bir marifet sananlar.
Neler gördü erenler neler neler
Projede: Kime niyet
Seçilince: Kime kısmet
İktidara gelirken: Kime suiniyet
Koltuğa yerleşirken: Kime şöbiyet
Yerleşince: Kime ziyafet
Bilahare intikam: Kime eziyet
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!