Erdal Alga Şiirleri - Şair Erdal Alga

Senin istediğin adam
Olamayacak kadar adamım
Kimliğim var benim
Hiç kaybetmediğim
Uğruna hükümsüzdür ilanları vermediğim.

Kuşları intihara sürükleyen neydi?
Kıştı, soğuktu ve her yan karlı,
Karayolu boyu kuş dolu,
Kah diri kah ölü,
Kuşlar çarpıyor gözlerime, yüreğime
Kuşlar çarpıyor otobüse ve ölüme.

Artık sen X hanım
Koordinat düzleminde
Ben Y, Sen X
Kesişim kümemiz sıfır
Ben Y bey,
Sensiz nasıl tanımlanırım.

Köhne evlerin arasından geçiyorum
Dumanlandırmış gece karanlığını
Kışın sıcak-soğuk cepheli nefesi ensemde
Üşüdüm cümlesinin boğazını yakıyor bir cep kanyağı.

Eski bir köprü en yakınımda

Yol taşlarla dolu
Yoldaşlar kaçtılar bu yüzden
Ben bile bile yürürüm bir çiğ kütlesinin üstüne üstüne
Beyazında bir dağın bayrak dikme hevesi bende
Başardım diyebilme büyüklüğü özdeşleşmiş zirveyle.
Böylesine terlemek karda

Kartallar yüksek uçar
Etrafta horozlar, tavuklar
Ah o zavallılar uçamayacak
Boşuboşuna kanatları var.

Kartallar yüksek uçar

Derme çatma adam
Burun havuç
Gözler, ağız kömür
Şapka ve atkı ödünç
Kalp unutulmuş
Ama yine de seviyor

Kendimi kendime kırdırıyorum artık
Üçüncü şahıslar sadece hukuk kitaplarında
Kutsal bildiklerim bir bir hurda
Kendimi kendime düşman ediyorum
Umutları geçmişe.

İç gıcıklayıcı bir müzik,
Kemanın tellerini gerip gerip bırakıyordu.
Güneş ışınlarını kusuyordu adeta,
Çöl ortasında kanıyordu aşkın kalbi.
Akbaba bir korku kol gezerken,
Arabanın içinde güvende hissetmek,

Herşey geçiyor
Biz geçiyoruz
Birbirimizden zamanla.

Sen benim perim
Hani yok ya şimdi