Kazandıkça
Korkuyorum kaybetmekten
Yeşeren umutları sebepsiz.
Hoşlandığım duyguları
Neşelendiren mutlulukları.
Kalbimdeki sesler bitecek diye,
Mutluluğun resmi benim
Birde bana gönül veren sen
Elinde fırçan
Gönlünde sonsuz renklerin
Dünyayı aydınlatan ışık
Tanrıdan gelen ruh
Resmini tuvale aktardığımda
O resim, sen ol isterim, sevgilim
Bedeninle ve ruhunla
Gülücüklerinle ve kokunla
Cilvelerinle aşkınıda çizerim
Yeter ki o sen ol, sevgilim
Hayat yalan değil
Sadece, gerçek sensin
Bedenine sıkışmış ruhun gerçek
Acıyı çeken, mutluluğu yaşayan ruhun.
Gözlerinden akan yaşlar, yalnız
Kırılgan bedeninde hapsolmuş
Sessizlik parmaklığı
Her zamankinden daha kalın
Umutlar bir o kadar ezik
Amaçlar tükenmek üzere
Yokluklar sarmış dört bir yanı
Bir ışık yansıması senin güzelliğin
Kaybolmuş gerçeklerin görünen yüzü
Ve ben senin yansımandaki aydınlık
Çiziliyor ışıkla doğanın güzellikleri
Kusursuz parçandan tüm evrene
Göklerinden gelen ışığın haleleri
yaşam fışkıran gözlerin
parlıyor nuru ile ruhunun
gülüyor ilahi sevecenlikle
uzaklardaki yıldız tozları
ışıldıyor gözlerimden bedenime
ve kaplıyor ruhumu hızla, süratle
Yaşam heryerde
Var iki şeyde
En kısa şekliyle
Sıfırda birde
Yalnızsan eğer
Sen yoksun olduğun yerde
Zaman ışıklı trende
Molekülleriyle akıyor
Bilinmezlik pınarına
Sevinerek koşuyor
Biliyor bilmediklerimizi
köşelerde kalmış hayat
Açtın gözümü ne mutlu
zorluk sınavından da yüz aldım
karşımda belirdi bir başkası
artık dayanamayacağım
lütfen tanrım beni affet
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!