ERDAL ‘ A
Bir sigara kadar yakındım sana,
Canlarımız emanetti yan yana,
Bir tek benden içerdin sigara.
Senden öğrendim, dağlarla sohbeti,
Yıldızlarla gizlice sözleşmeyi,
Sigaranla için için dertleşmeyi.
Kemali de sen öğrettin be Erdal,
Sıkıştırılmış kalıplar arasından,
Kalıpsızlığı öğrendim, ardından.
Ummanlar kadar derindin be Erdal,
Ve de sessiz, fırtınalar kopardı içinde,
Sigaranı çekerken okurdum gözlerinde.
Sen öğrettin, sessizce coşmayı,
Dolu dizgin ölüme koşmayı,
Kıyametin içinde sessizliği.
Yokluğu öğrendim bir gecede,
Namerdin ciğerine sokulmuşken,
Ölüm kuşlarıyla coşmuşken.
Adamlar! Diyordun. Adamlar!
Seni vuran kahpelerin ardından,
Kahpelere saygıyı da öğrettin.
Her yara bir mum ışığıydı sende,
Ve sen yıldızlı semalar gibiydin,
Gecenin zifiri karanlığında,
Delik deşiktin be Erdal, kan revan
Sarılırken sırılsıklam olmuştum,
Ve sen yelesiz yaralı aslandın.
Bir iğne kadar acımıyordu,
Delik deşiktin, inlemiyordun,
‘’Ayağımı acıttın doktor’’ derken.
Ve senden öğrendim ölmeyi,
Ölüme karşı dimdik dikilmeyi,
Vakur, vedasız çekip gitmeyi.
Çırpınmadın da namertler gibi,
Titremedin de Azrail’e gülerken,
Kara delik yaralar kan emerken.
Telaşın da yoktu, ben gibi,
Karanlıkta çırpan pat pat sesi
Gelen umut kuşu… Yetişecek mi?
Nerden bilirdim, halefindim,
Vakit tamam, çekip gidecektin
Ve ardında savaşcı Kemal’dim.
12.11.2002 —04.09
Malkara
Kayıt Tarihi : 10.2.2007 03:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Can dostumdu. Çok sigara içer, sadece benim ikramımı kabul ederdi. Bir gece namertlerle kafa kafaya girdik. Tüm ağır yaralarına rağmen o kadar sakindi ki. Taki yaralı kolarından serum takamayıp ayağına yönelinceye kadar. Kalıpların dışında bir Atatürk Anlayışına sahipti. Savaşcı Kemali anlatırdı cephelerde hayatı gecen. Gece uçuş sistemi olmamasına rağmen yaralısını almaya gelen kör uçan kahraman pilotlarımızın tüm gayretlerine rağmen yetişmedi. Kucağımda kaldı kahpeler için 'adamlar' derken. Artık senin için ağlamıyorum. İyi ki sizlerle arkadaştık.
Sana aguşunu açmış, duruyor Peygamber.
Eni sonu ölümlü dünya, şehide ağlanmaz ya. Ağlanacak hal bizde bir drink kadar bir barış kadar yer veremiyoruz hayatımızda, onlar kanlarıyla savunurken vatanı, masa üstünde satıyorlar da, zam talebi için döküldüğümüz gibi dökülemiyoruz sokağa. Diyemiyoruz ''kimin malını kime satıyorsunuz?'', diyemiyoruz kanla alınan vatana nasıl fiyat biçiyorsunuz?
Onlar alnı açık gittiler hesapları kolay, Peygambere komşu. Biz ne yüzle gideceğiz?
Gökten ecdad inerek öpse o pak anlı değer
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor tevhidi
Bedrin arslanları ancak bu kadar şanlı idi
Yaşananlar ancak bukadar güzel anlatılır........
TÜM YORUMLAR (6)