İnsan unutmaya da alışıyor,
evvela yüzler siliniyor,
sonra anılar unutuluyor,
daha sonra bir sessizlik,
kelimeler yitiriyor anlamlarını...
Tesiri yok hiçbir düşüncenin,
Hafta sonları dışarı çıkınca,
Bazen sizin evi yoklardım,
Kimseye çaktırmadan odanda,
Gülpembe hırkanı koklardım..
Başka gözlerde bakışlarını,
başka bakışlarda gözlerini,
aramaktan yoruldum;
başka izlerde izlerini
Gittiğinden beri,
en çok gelişini özledim..
Gel yine eskisi gibi,
otur soframa paylaşalım,
bir ekmeği kardeşçesine,
konuşalım yemekte maziyi,
Sevgili dediğin senin gibi olmalı,
Minnacık ellerinde binbir maharet,
Beline kadar uzun saçlarında rüzgar,
Akasya kokan teninde beyaz güller,
Hırçın bakan gözlerinde hayat...
Neden,zamansız soldu güller?
Neden,yüzünde sonbahar?
Bakışların,neden soğuk?
Sesindeki titreme neden?
Neden,başlamadan bitti bahar?
Haddini bilmeli herkes,
severken haddini...
Davul dengi dengine,
bozmayın ritmini..
Bilirse herkes haddini,
Unutulmaz sende geçen;
ne bir an,ne bir saniye,
İbedet sende ne güzel,
Aziz Süleymaniye...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!