Erciyes ve Kayseri... Şiiri - Burhan Kale

Mağrur olma adam insan olmalı;
Bazen dert, keder, neşe dolmalı,
Her zaman hayır bir dua almalı…
Kayseri’ye akar gözünün yaşı;
Erciyes kar, efkâr, dumanlı başı…

Kim seni gönülden bildi, sesledi,
Yaz olsun kış olsun yine besledi,
Ana kucağı gibi başın yasladı…
Kayseri yanında can arkadaşı;
Erciyes kar, efkâr, dumanlı başı…

Bildiğin, duyduğun değil gördüğün,
Gün ekleyerek gün ömür ördüğün,
Bahçesi, bağında çiçek derdiğin…
Kayseri gördükçe tatlanır aşı;
Erciyes kar, efkâr, dumanlı başı…

Bu yalan dünyanın bitmez sızısı,
Üstünde okunur Allah yazısı,
Çoğu gaflettedir görür azısı…
Kayseri kelime, işaret taşı;
Erciyes kar, efkâr, dumanlı başı…