Erciyes'in Yağız Adamı Şiiri - Resul Duman

Ben Erciyesin yağız adamı,
Pınarbaşı yiğidi,Avşar Genciyim...
Adım yazıldığı gibi okunur.
Özüm,sözüm birdir... Uzunyaylada doğmuşum,
Şirvan'da uçurtma uçurtmuş,
Çukuryurt'ta top oynamış,
Zamantı'da yüzmüşüm.
Avşar yokuşu'nda kızak kaymışım.
İt kovalamışım,Sapan sıkmışım.
Ali Dağı'nda at sürmüşüm.
Onursuz yaşanmaz demişim.
Yola çıktığım kimseyi yarı yolda bırakmamışım.
Ya olduğum gibi görünmüş,
Ya da göründüğüm gibi olmuşum.
Bu yüzden dik bakarım adamın yüzüne...

Yarım yamalak olmamıştır sevmelerim.
Allah rızası için sevmişimdir.
Peygamberimizden miras kördüğüm gibi...
Diz çöktüremez hasret,
Yıldıramaz özlem beni...
Benim yüküm yüreğimdedir...
Yolu Allah yolu olanların yolunu,
Yol bilmişim.
Sarp kayalardan,dar geçitlerden geçmişim.
Sevdamın yamacına konamaz kendini bilmezler...
Sevdiğimin ayağına diken batsa,
Benim yüreğimize hançer saplanır...
Mecnunun Leylaya olan muhabbeti,
Benim sevdamın sadakası hükmündedir...

Şu koca Dünya dar gelir de bana,
Küçücük bir yüreğe sığarım.
Seversem adam gibi severim.
Yeterki başka dallarda çiçek açmasın sevdiğim...
Diklenmemiş ama dik durmuşum...
Boynumuz yiğit boynu,
Bükerse Sevda Büker...