Erciyes Dağı Şiiri - Ömer Gündoğan

Burnun dik duruyor bulutu yırtar,
Havanı yesinler erciyes dağı.
Güzelliğin bütün dağları tartar,
Payeni yesinler erciyes dağı.

Manzaranı gören hayran kalıyor,
Karbi yeli serin serin geliyor
Gök delenler seni örnek alıyor,
Evini yesinler erciyes dağı.

Güneş sende farklı doğar ve batar,
Güneyin yaz kuzeyin ayaz atar
Tarihinde nice bilgiler yatar,
Javanı yesinler erciyes dağı.

Eksik olmaz soğuk yerin delisi,
Bahceler ayırır iğde çalısı,
Gül dikensiz olmaz sende alası,
Keveni yesinler erciyes dağı.

Obalar kurulu eteklerinde,
Yün basılı yorgan yataklarında,
Arı bal yapıyor peteklerinde,
Kovanı yesinler erciyes dağı.

Keşik kıl çadırda uyur yatlanır,
Yaylasında koyun kuzu otlanır,
Yağlanır hayvanlar eti tatlanır,
Tavanı yesinler erciyes dağı.

Göç eder hayvanlar hep katar katar,
Koyağında meri keklikler öter,
Evsinlerde keskin avcılar yatar,
Avını yesinler erciyes dağı.

Meyve veren alıç mutlak taşlanır,
Bağrında insanlar laftan hoşlanır,
Nörüyon diyerek söze başlanır,
Nüveni yesinler erciyes dağı.

Kıskanır seni tüm yörenin nehri,
Adınla anılır 'Kayseri' şehri,
Şahitsin her şeye zamanın behri,
Davanı yesinler erciyes dağı.

Gururlu insanın midesi hep tok,
Çeşit çeşit oban bir benzerin yok,
Ömer az bile der güzelliğin çok,
Öveni yesinler erciyes dağı.