Erciş Şiiri - Murat Emre Taşdöken

ercişim

talihsiz bir takvimdi işte o gün
sokakları kan ağladı ercişin
sanki bir rüyaydı sanki bir düşüm
çığlık çığlığa bağırdı ercişim

ne yeşeren gülü kaldı dalında
ne çağlayan suyu kaldı bağında
talan oldu hayeller hep o anda
şahadet getirdi yeşil ercişim

kimi öksüz kaldı kimide yetim
yedi kat öteden duyuldu sesim
kalmadı ne gayem nede havesim
viran oldu memleketim ercişim

kim kime yansın bilemedi kimseler
ölen kimse yanıyordu yürekler
düşman dost oldu. birlik oldu eller
içimiz yandı. kanadı ercişim

yeşildin güzeldin severdin hani
neylersin üçgünlük bir yer bu fani
ölene benden rahmet gani gani
böyle mi olacaktı şu ercişim