Erciş Şiiri - Erol Çelik

ERCİŞ

Ne desem, anlatsam bilmem ki seni
Halimden anlayan bilensin ERCİŞ
İçimde hasretin yakıyor beni
Sevdanı gönlüme salansın ERCİŞ

Durudur suların masmavi gölün
Dans eder suyunda inci kefalin
Taç giymiş yeşilden, beyazlı gelin
Beni benden alan güzelsin ERCİŞ

Kuzeyde dağların dizili durur
Güneyde kıyıya dalgalar vurur
Toprağın bağrında Emrah’ı korur
Selvi’yi Emrah’a verensin ERCİŞ

Suların içinde çekse de çile
Bu dünyaya meydan okuyor kale
Bu haliyle bile benziyor güle
Gülüme suyunu verensin ERCİŞ

Adına türküler çalıyor sazlar
Bağlarda biceğe çıkardı kızlar
Bozuldu bağların yüreğim sızlar
Yüreğime sızıyı salansın ERCİŞ

Hatun kadem paşa seninle yaşar
Hatun’u bilenler kümbete koşar
Bu yürek her daim seninle coşar
Coşkuyu yüreğe salansın ERCİŞ

Haydar bey’de derler erenler yatar
Erenler sevgiye sevgiyi katar
Sana olan sevdam sanma ki biter
Sevdayı yüreğe salansın ERCİŞ

Çelebibağına değmesin nazar
Bağrında saklıdır tarihi mezar
Mezarda efsane koçlarım gezer
Bu kültürü bana verensin ERCİŞ

Güzelliğin çoktur yetmiyor sözüm
Sendedir bölgede en güzel üzüm
Bırak toprağına süreyim yüzüm
Toprağa mayanı katansın ERCİŞ

Erol ÇELİK -ERCİŞLİ