Erçin Derinöz Şiirleri - Şair Erçin Derinöz

Kararınca hava, çökünce gece
Gidiyorum mezarına ziyarete
Kalbimde en derin yerde
En saklı en gizlisinde
Çiçeklerini suluyor
İçime akan gözyaşlarım

Bir hikayesi olsundu, çalışıyordu
Bir amacı vardı didiniyordu
Bir akşamdı soğuktu yorgundu
Asfalttaki soluk kan izi kupkuru...

Bak bir şey diyeceğim
Aslında yoktu
Ve sadece sanmıştık
Bir masal peşinde
Uzun bir uykudan
Ölünce uyanacaktık

Fırsat verdiler düzeltmek için yanlışlarımı
Kazıdım saçlarını, oydum gözlerini sildim adını
Bir kurşun verdiler ve bir Silah bitir diye acılarını
Kıyamadım yine sıktım kendime, elveda baştacı

Beyaz, kuru soğuk, üşümek, az kaldı sonsuz uykuya... Karıncalar, hissizlik, yorgunluk, haber yok beklenenden... Yalnızlık, sessizlik, rüzgar, vuslat bir zamansız... Hayaller, ümitler, güneş, hepsi artık çok uzaklarda...

Beni bende bırakmamış sana
Seni sende bıraktım sanma

Olamazdı biliyordum doğrusunu
Aması da yoktu belkisi de
Yanıtlamadım son sorusunu
Kendisi de yoktu gölgesi de

Büyümek istemedim ki, neden aldınız oyuncaklarımı? Bisikletim nerede? Uçurtmam dallara takıldı... Maaşmış bana ne? Yeterdi bir ciklet parası... Büyümek istemedim ki... Neden çaldınız yıllarımı???

İçerdi, şimdi anlıyorum niye bu kadar çok içtiğini... İçmeye başlayınca anlıyor taşanları tutmaya çalışmanın zorluğunu... İsyani, öfkeyi ve buna rağmen mutlu ve güçlü görünebilmenin zorluğunu... Geç yatardı, çünkü uyutmuyormuş isteyipte yapamadıklarının yaşattığını, daha çok vermek istesen de verememenin sıkıntısını.

Demiştim sanki unutmuşum
Özlem miydi arzu muydu düş müydü
Gitmiştim de dönmemiştim
Sen miydin tek miydim dün müydü