Ay yolcuya hasret yollara renk veriyordu
Evlerin küskün ışıkları
Son sözlerini söylüyordu geceye
Ve şarkımız çalıyordu eski bir gramofonda
Sen kokmaya başlıyordu havada
Viraneler, sıkılgan insanları kucaklıyordu
Seni bırakıp bir köşede
Öylece gitmek istiyorum
Hem de nereye gittiğimi bilmeden
Ve sensizliği seçiyorum
Hiçbir şıkkı görmeden
Adım zaten yalnızlık
Silahımın tetiğine asıldım
Vurdum mavi gözlerinden denizi
Yine bağrıma çeviremedim namluyu
Sanma kendime kıyamadım
İçimde sen vardın
Korktum sana bir şey olur diye
Senin şehrine yağmur yağsa
Benim gözlerim dolardı
İki yakası birden kirlenirdi hayatımın
Düşüp öylece kalırdım ortasında ıslak kaldırımlarının
Ne vakit kalkıp sana koşmayı dilesem
Oluklarımdan sana akmak istesem
Ben hep ikindi vaktiydim senin için
Sıcaktan bunaldığında çıkıp geldiğin
Dargın umutlarını seslendirebildiğin
Bir solukluk yaşam kaynağın
Bir ağaç gölgesiydim anlayacağın
Yorulduğunda yüreğini serinlettiğin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!