Erbile gittiğin an Şiiri - Akif Mete Bez ...

Ufuklarda gördük nur; yıldızı parlak bir gök
Yine Nisan ayında mutluluk yaşları dök
Suladığın yürekler,olgun birer sağlam kök
Aşar tüm bu yürekler,Erbile gittiğin an
..........
Üzerine kayıtlı yüzlerce gemin varmış
Her gemin bir okuldur uzak yolları aşmış
Mekteplerin bazısı Erbilde çiçek açmış
Coşar tüm o çiçekler,Erbile gittiğin an
...........
Şu açtığın okullar,kale,bayrak ve mihrap
Çizmiştir siluetini; gökte iri bir mehtap
Hasretinden susamış yamaçlarda (Ulu Zab)
Erir acı gerçekler,Erbile gittiğin an
..........
Sessiz çıktın Erbilden, muhteşemce dönersin
Sen bir şelale gibi gönüllere akarsın
Viran olmuş şehrime can,heyecan katarsın
Oynaşır tüm felekler,Erbile gittiğin an
..........
Dikkatli bakışların şu sessiz resimlere
Garip canı götürür en güzel mevsimlere
Yağışta gök kuşağı,tan vakti nesimlere
Erişilir dilekler,Erbile gittiğin an
..........
Pembe zambaklı bahçen estirir hafif poyraz
Doğum ayın girerken türkmeneli alır haz
Aziz hocam bahçende gezer cilve,işve,naz
Süslenir öz melekler,Erbile gittiğin an

12-Şubat 2006 Ankara