Ne yazık biz bilmeden, muhtarlar işin gördü,
Türkmen adı çok ağır, gönüllerine oktur,
Okup yazma bilmezler, beyinleride kördür,
Hep beraber dediler, Erbil'de Türkmen yoktur.
Ben okula yanmadım, bize haksizlik oldu,
Bağımızda fidanlar, baş kaldırmadan soldu,
Bunlar bilmez kinciler, sandılar Türkmen çldü,
Hep beraber dediler, Erbil'de Türkmen yoktur.
Çocuklar mahrum kaldı, ana dilden oldular,
Nankör, kinli hem zalim, bunu fursat buldular,
Emir kulu olurken, yüzde ağız sildiler,
Hep beraber dediler, Erbil'de Türkmen yoktur.
Camiler çatısında, Türkçe kursları açtık,
Düşmana rağmen bizler, ana dili alıştık,
Muhtarlar yalan dedi, biz onları hep bastık,
Hep beraber dediler, Erbil'de Türkmen yoktur.
Azimle işi yaptık, temeller mühkem oldu,
Zülümla işin gören, zalimler görün noldu?
Dayanıp hep direndik, Türkmen öz yolun buldu,
Hep beraber dediler, Erbil'de Türkmen yoktur.
Kayıt Tarihi : 8.6.2020 04:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Not : Tam 18 Mart 1970 tarihinde Irak Türkmenleri 24 Ocak 1970 Tarihinde Kültürel Haklara sahip olduğuna Irak Meclis Konseyi tarafından bir heyet oluşturulup Irakta Nerede Türkmen Bulunduğu şehirleri tespit etmek için araştırma için. Bu heyetin işi Türkmen bulunan şehirlerde Türkmence okul açmak için illerde araştırma yaparak karara bağlamk ve istenilen yerlerde Türkmence okul açılacaktır. Erbilde bulunurken bu heyet, toplanmadan Baas Partisi tarafından beş büyük mahalenin Muhtarlarını çağırıp onlara talimat verip her kes bir rapor yazsın ki Erbilde Türkmen yoktur bu yüzden okul açmaya gerek değil. Böylece biz Türkmenler çocuklarımız ana dilimizden okumaya mahrum kaldılar. Bu zülmü şiir yolu ile anlatmak istedim. Saygılarımla
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!