Erbil’im Şiiri - Adnan Kasapoğlu

Yüreğinde gayret, arzunda hırs var
Geceye yenilme uyan Erbil’im
Üstünde sert balyoz, altnda örs var
Başın öne eğme dayan Erbil’im

Asıl uygarlığın özü var sende
Ellerin tamahı, gözü var sende
Yara var, acı var, sızı var senede
Düşmanındır sana kıyan Erbil’im

Şakrak bülbülleri yere indirdin
Dalına uğursuz baykuş kondurdun
Nice yayaları ata bindirdin
Peşlerinden koştun yayan Erbil’im

Mahpus eli bağlı, hür gardiyandır
Ömür geçen gündür, sır gardiyandır
Bir acımaz cellat, bir gardiyandır
Sana gün saydıran, sayan Erbil’im

Gerçeği görmüyor şaşıdan beter
Kanı zehirliyor aşıdan beter
Canına kıyıyor vahşiden beter
Vahşileşmiş ele uyan Erbil’im

Kader mi topladı yurdu başına! ?
Musallet etti aç kurdu başına
Her kes acımadan vurdu başına
Olmadı sesini duyan Erbil’im

Doğmadan rahimden aldırıldın sen
Çok yaralandın, çok yıldırıldın sen
Ölmeden bin kere öldürüldün sen
Lal olsun, sana öl diyen Erbil’im

Minaren bir kule, kalen bir dağdır
Tabanın sağlamıdır, temelin sağdır
İster ateş püskür, ister gül yağdır
Bezmez seni seven sayan Erbil’im