Eracif Ve Ekazib Şiiri - Firasi Firas

Ben yalnızlığımın içinde hasbelkader yaşıyorum
bir vurgundu bu yaşadığım katilimi arıyorum
anılar mıydı yalanlar mıydı hangisiydi çözemiyorum
bir kere bana el uzatılsın tutunmak istiyorum

zaman zaman soruyorum kendime neydi olay
kaderin şarkısıymış bu kulağımdaki çığlıklar
onlar melodi değil benim acı haykırışlar
sanırım bundan zevk alan binler milyonlar var

ben iyiydim evet biliyorum
ama anlamıyorum bana bunu neden tekrar hatırlıyorsun
biliyorum gözlerime bakıp yalan söylüyorsun
ama ben senin aksine inanmayı seçiyorum

Bu yüzden sanırım ben her zaman kırılıyorum
her zamanda bertaraf oluyorum
durun artık durun yıkmayın beni
kalıcı olmak istiyorum yazdığım şiirler gibi

bitti artık köprünün altından çok sular geçti
kafamdaki düşünceler külden bedenimi ele geçirdi
bir rüzgar alıp götürüyor beni
batırıyor burası da artık denizlerin en dibi