Er yolu Şiiri - Ekrem Nalbantlı

Er yoluna durmak gerek, bir divana varmak gerek
Vasf eyleyip bu mâniyi, nâme diye sunmak gerek

Er yolu yorulmak olsa, maksûduna varmak olsa
Dostun gönül dergâhında, dalıp bahri yunmak gerek

Ol divana varalım gel, bir menzile erelim gel
Bir kararda durmak niye, derviş olup yanmak gerek

Yunalım rahmet suyuna, evliyânın hem huyuna
Muhammed’in gül soyuna, er olup tutunmak gerek

Dünya malın tutmayanlar, elest’i unutmayanlar
Cism evinden içre yol var, benlikten soyunmak gerek

Sohbetten mahrum kalmışa, hatiplerden usanmışa
Yolda kalmış, yol almışa, inceden dokunmak gerek

Nâme şekeristan olsa, içinde gülistân olsa
İnce teli duymayanın, bam teline vurmak gerek

Dervişlik şimdi taç olmuş, hırka ile amaç olmuş
Menzilini şaşmış gider, andan ırak durmak gerek

Hırka olmuş tüm hasreti, dilinde vâiz sohbeti
Dört kitabın mânisinden, ilmi ledün sormak gerek

Biz bu yolun kervanıyız, ticaretlik malımız yok
Aşk satarız aşk alırız, yükümüz som sarraf gerek...