Er Meydanı Bu Meydan Şiiri - Salih Yıldız

Garibî ne gezersin, er meydanı bu meydan
Elli üçünden sonra, oku fırlattın yaydan

Ne hakikat bilirsin, ne mecaz, ne kinaye
Ben yazdım dediğin şey, kırık dökük hikâye

Güzel şeylerde senin, bir dah-li tesirin yok
Çizdiğin satırlarda, eksi ve kesir’in çok

Nice baba yiğitler, bu meydandan geçmişler
Kaç arşın boyları var, teste sokup ölçmüşler

Birçoğu hiçbir nişan, bırakmadan gitmişler
Daha işin başında, tükenip de bitmişler

Çok azı elmas gibi, hala ışık saçıyor
Ektikleri Gül bahçe, daim gonca açıyor

Sönük mum ışığında, ne eserler vermişler
İlmi, nakış misali, kitaplara sermişler

O er oğlu erlerin, ismini sayamazsın
İnci gibi sözleri, sıraya koyamazsın

Okumaktan acizken, ne yazdığını sandın!
Önündeki oyuncak, klavyeye abandın

Sen yoldun goncaları, susuz koydun soldurdun
Her gün sayfana dizdin, şiir diye doldurdun

Fazla uzatma sözü, sus artık haddini bil
Yedi yüz boş sözüne, de! Kim olacak kefil!

Birkaç övgü alınca, kendini zannettin fil
Az yaz, çok oku artık, meydandan çekil sefil…