Er Mektubu Şiiri - Mustafa Hatipler

Farzet ki,
Bir kardelensin
tutkulara bürünmüş
Sevda dağlarının doruklarında açmışsın erken
Vakitsiz çıkmış rüzgarı ayrılığın
Kırılmışsın,
farkında değilsin...

Farzet ki,
Heybene yüklenip
derdi, gamı, elemi
bu hayatı sürümekten
Nafile yutkunmalarla,
zorlu yokuşlarında yürümekten
Yorulmuşsun,
farkında değilsin...

Farzet ki,
Zaman bekçisi,
inadına durmadan
Gözlerine
surlar çekmiş
hem de demirden...
Örülmüşsün,
farkında değilsin...

Farzet ki,
Hırçın bir rüzgar
kırmış bütün dallarını
Dört yanında
eşkiyalar, haramiler
Sarılmışsın,
farkında değilsin...

Farzet ki,
Kuyuların Yusuf’u
yaraların Eyyüb’üsün
Eski bir defter,
hükümsüz bir kayıt
-Geç gelmiş er mektubusun-
Görülmüşsün,
farkında değilsin...

Farzet ki,
Hasretin,
hedefini şaşmaz bir mermi,
soğuk bir kurşun
Kuşanıp gelmiş kalbine
tunçtan elbisesini
yalnızlığın ve yokluğun
Vurulmuşsun,
farkında değilsin...

S e n h i ç b i r ş e y i n
f a r k ı n d a d e ğ i l s i n...

25.03.00