Nasıl dayanırım, bu acıya nasıl?
Ölünce anladım, kıymetini asıl.
Kaybettim kocamı, o 'Generalim'i,
Düzeltemez hiç bir şey şu moralimi...
Başka törenlere, birlikte gelirdik,
Bu gün kocamı bu camiye getirdik.
Şimdi yakalarda, O'nun donuk resmi,
Görkemli olmalı, resmi merasimi.
Ne kadar çok silah arkadaşı varmış,
Etrafında da ne çok yıldız parlarmış.
O'nun da parlardı hep omuz yıldızı,
Ağlıyoruz şimdi, ben ve bir tek kızı...
Herkese emirler, verirdi her zaman,
Saygındı büyüktü ve elbet kahraman...
Bak işte insanlar, çıkıyor namazdan,
Cenaze kılacak, hep bunlar birazdan.
Sonra da mezara doğru taşınacak,
İmamın sesi bu, yankılanıyor bak...
-Cemaat! Er kişi niyetine!
........................................-Ne ne? !
Bak sen şu imamın neler dediğine!
Ağzını topla a efendi! Er değil,
General namazıdır bu, haddini bil!
(İstanbul:05.07.2005)
Ekrem ŞamaKayıt Tarihi : 6.7.2005 08:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gönlünüzden güzellikler eksilmesin.
Saygı ve sevgilerimle.
TÜM YORUMLAR (2)