Er İhsan'ın Mektubu

Saçlarım bir numara kesik.
Sıcak tutuyor asker parkası.
Postallarım gıcır gıcır boyalı.
İhsan:-Yaz bir şiir! .Diyor.
Acıklı olmasın geçenki gibi.
Çok ağlamış! ...
Kıyamıyorum göz yaşlarına.
Ucuna da bir kalp resmi yak.
Avuçlarımda söndürdüğüm,
Sigaramı anlat! ...
De ki! ...
İhsan,Mustafa Kemal'in askeri.
Teğmet Mehmet Ali Çetinkaya,
Selahhattin yüzbaşı,
Allbay,Ömer Faruk Kısakürek gibi.
Askerliği ne kadar çok sevdiğimi.
Arada iri iri harflerle yaz.
Ülkemizin kurucusu,
Mustafa Kemal ATATÜRK'le,
Ne kadar gururlandığımız hisleri.
Öyle bir şiir döktür ki.
İçinde sözler olsun.
Vatan kokan.
Sevda kokan.
Özlem kokan.
Hasret kokan.
Aşk kokan.
Sakın bahsetme ayrılıktan.
Yaz doldur.
Eşe,dosta hatta düşmanlarıma selam.
*
*
Üç aylık asker.
Tüfeğini tutamıyor doğru düzgün.
Mermileri tüfeğinin yuvasına koyamıyor,
Nişan alamıyor heyecendan.
İşaret parmağı titretirken tetiği,
Hoş,alsa da vuramıyor hedefi.
Bir de buna ekle içindeki merhameti...

Resmen göz göre göre gidiyor ölüme.
Arada konuşuyor titreyen sesiyle.
-Ben ateş etmesini beceremem.
İnsan öldüremem komutanım! ...

-Öldürmezsen ölürsün İhsan! ...
O zaman sevdiceğin ölür! ...
Annen ölür! ...
Baban ölür! ...
Kardeşlerin ölür! ...

-Şehit olur cennete gidermişim! ...
-Bırak İhsan! ...Hepsi palavra,uydurma.
Kim ölmüş de,dönmüş tekrar Dünya'ya.
Nereden biliyorlar? ...
Madem cennete gidiyor ölen.
Bizlerden kat kat kart oldukları halde.
Neden onlar gitmiyor? ! ...
Ölüm kapılarına o kadar yaklaşmışken,
Bizim gibi Dünya'yı henüz tanımamış,
Pırıl pırıl gençleri gönderiyorlar ölüme?
Neden kendi çocuklarını göndermiyorlar?
Duydun mu bir milletvekili çocuğunun,
P.K.K. yada P.Y.D.ile çarpışarak vurulduğunu.
N e d e n? ...
Onların yaptıkları binlerce hatalarının bedelini,
Bizim gibi fakir fukara çocukları ödüyor? ! ...
Biz ATATÜRK'çüler...

B A K ! ...
Çevrelerinde koruma ordularıyla gezip,
Reislerine yaptırdıkları sarayın bahçesinde,
Ürettikleri doğal organik besinlerle,
Kuş sütleri, doğal bal ve arı sütleriyle,adamın,
Tanrı'nın yazdığı ecelini bile erteliyorlar.
Sen öl diye...
Ben öleyim diye...
Emin onbaşı ölsün diye...
Ali,Ahmet,Mehmet ölsün diye
Ölmediğimiz sürece de bizleri,
Sürüyorlar ürettikleri düşmanlarının üzerine.
Bakma sen vatan millet diye kopardıkları yaygaraya.
Ne işime yarar vatan,ben girdikten sonra toprağa.
Sen, ben,biz,hepimiz...
Bu uyanıklar yaşasın diye ölüyoruz İhsan! ...
Bugün düşman ülkeyi alsa.
Sana bana değil,ucu,dokunacak onlara! ...
Canlarını kurtarsalar bile,
Kaybedecekler bolluk içindeki saltanatlarıyla,
Her türlü yolsuzluklarla,talanlarla yaptıkları,
Bütün mal varlıklarını...
Ve BAŞKANLIK adıyla,
Kuracakları PADİŞAH'lık hülyalarını...

Demokrasiymiş pöh! ...
Seçimlerle gidecek olsa kendine saray yaptırır mı?
Gitmeyecek asla...
*
*
Dört gün sonra Çankırı'da
Ben serdim tabutu üzerine ay-yıldızlı bayrağı.
Cenazesi kaldırılıyor İhsan'ın.
Cebinden alıp yırtıp atmışlar,gönderemediği,
Sevdiklerine yazdığı mektupla benim şiirimi.
Bana okuttuğu için çok iyi biliyorum.
Yazmıştı uzun uzun ulu önder Mustafa Kemal'i,
Ve bu kutsal vatan topraklarını,bizlere emanetini.
Bitirememişti anlata anlata,üç aylık askerliğini.
Çok iyi anlıyorum yırtılarak atılma sebebini.
Cenazesinde toplasan toplasan var yok yirmi kişi.
Bir araba geldi durdu yanımızda.
Sinirlerimizi patlatırcasına,
Kulakları sağır edercesine çalıyor, DOMBRA.
Nispet gibi.
*
*
Dört kurşunla o gün vuruldu İhsan.
Teröristlere tek bir mermi sıkamadan.
O gün...Yedi şehirde.
Kara toprağa gömüldü Onbir körpecik can.

(Bu şiir kısaltılmıştır.)
24.08.2016 Er İhsan'ın Mektubu