Er Candı Şiiri - Yusuf Bilge

O da ne (? !) ,
Derlemiş, toplamış garipliğini,
Gölgesini, güne asmış, gidiyor;
Yolları elemiş ipek kozada,
Poyrazıyla birlik esmiş, gidiyor...

Halis ibrişimdi, kirman bükmedi;
Topuz direnince kantar çekmedi;
Hazanın vakti var, akşam çökmedi,
Selamı, sabahtan kesmiş gidiyor...

Balçığı, mermere batar görmüştük,
Göle, sası maya tutar görmüştük,
Kekliği, perişan, beter görmüştük,
Gören gözlerine küsmüş gidiyor...

Ne aza yarandık, ne de çoğuna;
Ne vara çemrendik, ne de yoğuna;
Girmektense çağın dümen suyuna,
Yaran edebiyle susmuş, gidiyor...

Bir umut, er sayıp öte beriyi,
Kös dinlerdi dile gelen deriyi,
Ateşe can veren ahlı körüğü,
Beslediği köze, basmış gidiyor..

Leyla'da Mevla'yı bulmuş da hele,
Eyvallahı yoktur dostlara bile;
Bozkırın delisi, rüzgarlı yele,
Başını göklere kasmış gidiyor...

Derlemiş, toplamış sitemlerini,
Gölgesini bize asmış gidiyor...