Görmedi ömrüm seni göreli bahar, durdu hep kışta
Toprağımı uyandırmadılar iklimimde yapıp benim ile yarışta
Söylenmeyen sözü ifade ediyordu, senin bana her bakışta
Bu çetrefilli sevda yolunda iblis,daim oldu alkışta
Bu hasret ateşten gömlek, vermez geçit çetin kış
Gönüller aktı gönüle ne yazıkki bu yolu ettiler yokuş
Ruhumun derinliklerine bir baksan neki bu kayıp oluş
Duy artık sesimi duy, sana bu haykırış
Dolaştı üstümüzde taa başta kavuşmadan ayrılık gölgesi
Atılan güller dosttan değilmiş düşman güllesi
Hep çizildi ruhum beklerken baharı tekrar kışa dönmesi
Duygularım gelmedi dile olduğu için yengesi
Kışın açmak yasak güllere,biz ise olduk dilsiz
Dudaksız konuştu gözlerimiz sessiz, sessiz
Aktı ağızlardan kirler konuşuldu dengesiz
Konuşulduk yalan,gıybet dinleyen mesul,biz kaldık temiz
Ne olurki dillerde gözler gibi söylese kalmaz bir şey gizlice
Kalbi etse tastik dil, Dünya bir gül bahçesine dönmezmi sizce
Ne yaşlanır beden nede kocar gönül, aşk aynı kalır ihtiyara gence
Kışın dondurucu soğuğunda güller açar diyorum bence
Kayıt Tarihi : 18.2.2010 10:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!