Er atsız 28 Şiiri - Fazıl Çakaler

Kış güneşi gibi doğma ayda üzerime bir
Veriyorum diye sana değer yapıyorsun kibir
Duygularımla savaş ediyor benim sinir
Söyleteceksin beni kaba söyle bu yaptığına ne denir

Bak şimdi ağaçların tam yeşerme zamanı
Arılar bile bekler işte bu anı
Sen neyi beklersin söyle hangi ayı
Şeker,tuzdan alamıyorum tat, aşkını tanıdım tanıyalı

Verdim diye değer bakma arkandan gelemez sürüsü
Döndü sözden O ikisi denk gelmedi dürüstü
Dönen alçak olsun,kırılsın ayak gelsin diz üstü
O erkek kahpesi konuşamaz süzde küsüştü

Daha ne kadar sürer bilmem bu belirsizlik
Sen bensiz bende sensizlik
Yeter bozacak bu sessizliğimi sessizlik
Kayıp olacağız bu çığlığımda neden emdiğimizdenmi çiğ süt

Kırıl kırılacaksan,koptu kopacak benim kıyametim
Ne çıkarsa çıksın, hayır ve şer Allahtan alametin
Kalmadı sabrım bitti metanetim
Anla nasıl anlarsan varsa yoksa merhametin

Göster yanayım bu kıyametin sen ol ateşi
Nasılsa benimle sende yanacaksın ne ise en kötü vahşeti
Ateş olsan düşyüğün yeri bile yakamazsın ne olaki dehşeti
Yanmama sebep kimki sor bir kendine değilim tek kişi

Suçlu isem yanacak kurunun yanında yaşta
Suçu işleten sensin bu aşkta
Bir sor kendine Allah aşkına, suçu sen işledin taa başta
Allahım şahit çekerim ihtiraz sız cezamı kaçamam haşa