Er atsız 17 Şiiri - Fazıl Çakaler

Bakarsın hala O koyun gözlerinle mel,mel
Kalmadı dayanacak gücüm göz yaşlarımı edeceksin sel
Ben sana sen bana diyemedik,ilacı olsa başına sürer kel
Bunca olanı kapatıp,diyecekmiyiz esti bir kaba yel
Bize bizden yok başka dost,başka bağlama bel

Düşün veremeyecekmiyiz biz sevdamıza düzen
Dost düşman deyip,kendi kendimizi biz olduk süzen
Onlar oldu yada olmadı mutlu,biz olmayalım üzülen
Aklıselim sahip kişileriz değiliz yaprakları sararıp dökülen
Badenimiz yıllanmış bir çınar sarılalım kökilen

Anlaşıldı ne yazssam nede söylesem hepsi sana nafile
Yazdığım bir satırdan bin çıkar felsefe
Bu bindende yapılır yüzbinler beste
Bu bestede adın çıkar her seste
Deme bunada geldi geçti bir heveste

Düşmüşüm yoluna yorma, bak bir şu fakire
Sildim ben geçmişi benim gözümde sin bakire
Göz yumdum da her şeyine sende bir bak halime
Bari kork Allahtan gelme istemem kabrime
Helellaşırız mahşerde,orada kurulunca muhakeme

Söyle bana zormu,bu gönül senden çok şeymi ister
Bu bi çare aşkıma ne olur bir hürmet göster
O melul bakışların,öldürür beni o gözler
Kurdurur geleceğe,hayallerimi süsler
Tanımayız engel nice yokuşlar bize olur düzler