Eprekus Şiiri - Yunus Emre Çetin

Bir adam vardı,mutlu
Ya da öyle sanıyordu
Anlamak zordu
Her gece yıldızlarla koyu bir sohbete dalıyor,
Aşk denen "yalanla" alay ediyordu
Çünkü o, ne aşka ne de sevgiye inanıyordu.
Sokakta ne zaman mutlu bir çift görse:
-"Sizler gerçekten usta oyuncularsınız", diyordu.

Yalnızdı, hemde çok yalnızdı.
Tuhaf olan şikayet etmemesiydi.
Yalnız kalmayı seviyordu.
Oysa mutluluk ve yalnızlık; siyah ve beyazın düşmanlığı gibiydi.
Korkuyordu, sevmekten korkuyordu.
Sanki her kadın hüzünlü biten bir hikayenin baş kahramanıydı,
Onun gözünde.
Belki de haklıydı
İnsan neden hüzünlü bir hikayeye kahraman olsun ki?

Zaten insanlara da pek güvenmiyordu.
Tek güvendiği,
Gökyüzü,yıldızları ve yalnızlığıydı......