Ah Tithonos,
Vah Tithonos!
Nasıl da kandın,
Turuncusuna Şafağın!
Sana ölümsüzlüğü
'Yedirecek' mi sandın?
Nasıl da inandın
Ölümsüzlük vaadine,
Kadının?
Ah Tithonos, vah Tithonos!
Hala öter durursun
Karanlıklardan,
Sesini duyar gerçi,
Ama kaçarsın durmadan,
Şafağın 'aydınlığından'
Ah Tithonos, vah Tithonos!
Gerçekten 'unuttu' mu sandın
Senin görkemli,
Sür-git gençliğini
Zeus'tan?
Koruyamadın mı yoksa
Kendini
Turuncu kadının
Hışmından!
Kayıt Tarihi : 27.5.2009 13:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yunan Mitolojisinde Tithonos bir ölümlüdür ve güzeller güzeli ölümsüz Eos’a (Şafak) aşık olur. Eos, Zeus’tan Tithonos için ölümsüzlük ister ancak gençlik istemeyi unutur. Böylece Tithonos gittikçe küçülerek yaşar ve kimse görmesin diye karanlıklara çekilir; o hala ormanların karanlıklarında, Şafak’la birlikte sesini keserek, yaşamaktadır. O artık, bizim bildiğimiz Ağustos böceğidir… Bazı insanlar da sevgili karşısında böyledir, sonsuza dek!
uğradığım sayfanızda
bu güzel şiirle karşılaştım.
tebrikler.
Yaşayacaklarınız
yaşadıklarınızdan
daha renkli
daha hareketli
daha bereketli
geçmesi temennsi ile
doğum gününüzü tebrik ediyor
sağlık mutluluk ve başarı dolu bir ömür
Yüce Rabbimden niyaz ediyorum
TÜM YORUMLAR (1)