ay saklanırken bir bulut tümseğinde
cüceler doğarken çınlayan tepelerde dizleri bükük
havanın aklığı yeni ıslanmıştı
gün silkinip henüz kurtulmuşken akşam ışığından
Bir kuş kalktı şu karşıki meşeden
kanat sesleri mavi bir ıslıkla kesişti uçmağa kalmadan peşinden
yağıyor doçka mercek yansımalarıyla iki bin metreden
Kaplar şehri biraz hüzün birazda yaslı bir ışık huzmesi
Yüzünü sokağa döndürünce sabahlar
Sakince boşalan kum saati zarifliğidir işte o an
Biraz ıslak biraz sarı birazda kırmızı
Alacakaranlığın silueti taş duvarlara vurduğunda
Ayın şavkı kaybolur yeni doğan gün tülünde
Işıklar damlarken gözlerinden neşenin
Sabâ makamında eserken sabah rüzgârı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!