Enver Battal Şiirleri - Şair Enver Battal

Gidiyorum;

Ya ölümüne, ya ölümüme gidiyorum

Ya toprak altına yada toprak üstüne girmeye

Bendeki mevsimlerin hepsi bitti,
Tek bahar sensin.

Gözlerin;
Bir deniz kadar parlak,
Bir çöl kadar ıssız.

Asırlardır sevgi içeren sözlerin hepsi söylenmiş.
Ya bir mektupla ya da bir şiirle
Bana sadece seni seviyorum demek kalmış.

Ben senin saç diplerinin kokusunu bilirim,
Nasıl yabancılaşırım sana?

İnsanlar çıldırıyor, mutluluktan.
Bakmıyorlar, yıldızlara gökyüzüne.
Gülüyorlar...
Tıpkı çocukluğum gibii

Ben hayatım boyunca kimseyi kırmadım, bir tek kendimi kırdım.
Hiç bir zaman sevilmeyi beklemedim, aldığım bir gram sevginin de hakkını verdim.
Adaletsizliğe hiç bir zaman boyun eğmedim,
Yediğim bir dilim ekmeğin helalliğini sorguladım.

Issız bir çölün ortasında kum tanelerini sayarken.
O cehennemde yalın ayakla içim yana yana yürürken.
Susuzluktan değil de, sevgisizlikten seraplar görürken.
Yalnızlıktan kaçacak yer ararken, sen geldin.

Sen geldin,

Kendimi eskisi kadar üzmüyorum artık
Vaktim de olmuyor zaten

Her gün tanıdığım insanların,
Tanımadığım yüzlerini görüyorum.
Şu dünyaya güvenim de kalmadı zaten.

İnsan hep eksiktir ve hep eksik kalacaktır.
Her an aklını kurcalayan bir şey vardır, ancak hiç bir zaman bulamaz neyin eksik olduğunu.
Aklı hep orda olsa da, çaresi yoktur o eksikliğin.

İnsanı hayata hayalleri bağlar,
Hayallerine tutunarak ayakta kalır.