Entorhinal Şiiri - Harun Sarıkaya

Bir gün çok üzüleceksin
Bu sokaklar sana dar gelecek
Gökyüzü üstüne çökecek
İçin daralıcak...
Hep mutlu olacak değiliz ya
Üzüntü de olacak ki mutluluğa hasret kalasın
Hasret kalınmayan hiçbir şeyin mahiyeti yoktur

Bir gün çok özleyeceksin
Akan gözyaşlarına bile özlem dolduracaksın
Bir rüzgâr esecek
Rüzgâr bile sana çok şey özletecek
Mavi gökyüzü gözyaşlarına renk verecek
Geceleri yıldız düşecek gözlerinden...
Çok özleyeceksin

Bir gün her şey daha anlamlı gelecek
Sözleri elzem şekilde değiştireceksin
Yalnız kalacaksın
Hele bir de şehirden uzakta yalnızsan
Bu yalnızlığı anlayacaksın
Ona aşık olacaksın

Bir gün sen de yaşlanacaksın
Ellerinde takvim yaprakları
Geçmişi yad eden bir türkü tutturacaksın
Geçmişi düşlerken kaybolacaksın anılarında
Adına Alzheimer diyecekler
Sen unuttukça yolunu bulacaksın

Bir gün sana da derin bir çukur kazılacak
Tabutunu üç beş kişi taşırken omuzda
Sen son bulacaksın ama miras bıraktığın sözler seni yaşatacak
Üstünü örtecekler kara toprakla
Şanslıysan yaşadıklarından pişman olmadan ölürsün
Eğer pişmansan
O mezarı ne kadar örterlerse örtsünler
Ne yana dönersen dön yine de üşürsün