Entrikalar Çiftliği Şiiri - Şükrü Tarla

-Atamalar-
Çiftliğin halini duydunuz zahir,
Bilmeyen var ise anlatam bir-bir.
Sonradan istemem tek sitem-kahir.
Çiftlik bizim için en son vatandı,
Kümese bir tilki, horoz atandı.

Köpekler sürüyü daladı hepten,
Uludu: ”-Süremez böyle, bu düzen!
Sürmeli Çoban’ı bu memleketten”.
Kokarca fırlattı -koku atandı-:
“-Atlara birkaç kurt, seyis atandı”.

Kedi miyavladı: ”-Bu ne iştir yav!
Biz de istiyoruz, tavuklu pilav.
Fareler özgür bırakılsın, miyav”.
Onlar hep soba dibinde yatandı,
Uygun görüldü, müşavir atandı.

İnek dedi: ”-Moo moo, süt vermiyecem”,
Öküz de katıldı: ”-Çift sürmiyecem”.
Zağar ürdü: ”-Kapıda durmıyacam”.
Bir lokma tezeğe göbek atandı:
Hınzır da mutfağa aşçı atandı.

Horoz öttü: ”-Olmasam çiftlik onmaz,
Hayvan haklarını kimse savunmaz”.
Beygir müstafidir, dolap da dönmez.
Kazlar ürkünce sazlığa saklandı,
Katır da revire baytar atandı.

Eşek anırdı: “-Şifayım kulağa,
Beni kahya yapın çiftlikle bağa”.
On bir çoban iti etti istifa.
Gerçekten bu durum enteresandı,
Kirpi dış destekle kahya atandı.

(Ankara,12.01.1978)