Entelektüellikte Asillik

Müşkül olanı bilmek gözlerinden, belki de yıkımıdır bu duvarların.
Bilmeden evvel aşınan bir sezinti inlerimde
Bir düşünüş çıkmazı,bir entelektüel erişimi.
Çizgisinde adımların bir duruş saklı,ötesine gidememek,gi de me mek edasıyla...
 
Eş vakte dayanan bir dilimde,mısrayı dile yontarak saçmak sanatın en âla,cilveli gövdesine.
Kurumuş dudaklardan kendini bırakan kelimelere erişememek, belki de yoğunluğun neden olduğu,bir unutuş.
Bir unutuş ki, bilemediklerimin tümelidir.
Aksine taze öğrenilen,bilemediğimin delilidir.
 
Lahzada bir uğultuyu dindiremedim,yonttuğum senaryomla.
Öncesi,birliğin takdirinden çok önce.
O vakte sığınan sözcüklerin dinginliği,dindirirdi kalabalığı. 
Mısrayı toparlama gayesi şiiri sınır dışı eder mi mânadan, peki ya entelektüelliğe ne dersin yalnızca düşünmek yeter mi?
 
İsa’yı okudum bir Yunus ilahisinde.
Milattan sonra bedeni arşa yükselmiş,Mansurdan bahsediyordu.
İsayı atfetmemişte, Mansûr el-Hallâc’ı belirtmiş.
Çizdiğim sınır çevrili,aklımın kırağında setlerle...
 
Sevgisinde bilgeliğin, bir Sokrates deyimi!
“Bildiğim bir şey var o da hiçbir şey bilmediğimdir.” demiş. 
Ulaşılamamış zamani evreden önce,düşünür.
Bir şiiri ancak bu denli yıkıma sürükleyebilirdim,entelektüel sınırlandırma ile. 
Sil yaşam sınırlarını,bir yaşam şu an değil.
Bir yaşam ki geçmişten ders çıkarımı.
Şimdinin yardımı ile geleceğe yatırım şeklinde, yorumlamış bir toplum bekçisi.
 
Ânı yaşamaksa hiç süregelmeyen,çağımıza denk düşmeyen yaşam...
 
Sen bir bildiri sundun sorularınla,
Bir anlığına ânda kaldık belki de.
Veyahut samimi bir çağrışımla, yıkılması bu duvarların.
 
Bunlardan mütevellittir,yıkılması bu duvarların,
du var la rın!